سایت حقیقت تلخ{عشقو نفرت}

صبر کن ای دل شبی آخر هم به ما میرسد

شام تاریک غمش راگر سحر کردم چه سود

کز آن پس نوبت به روز سیاهم می رسد

صبر کن گرسوختی ای دل  ز آزار رقیب

کاین حدیث جان گذارآخر به شاهم می رسد

گر گنه کردم  عطا از شاه خوبان دور نیست

روزی آخر مژده ی عفو گناهم می رسد

          برگرور مرده ریخت شرابم را

درکام سگ فکند شکارم را

جام می ام فکند ز کف و آن گاه

 اندر سرم شکست خمارم را

بس زار ناله کردم وپاسخ داد

با زهر خند ناله ی زارم را

گفتم بهار عشق دمید اما

 گیتی خزان نمود بهارم را

گیتی گنه نکرد و گنه دل کرد

 کاین گونه کرد سنگین بارم را

باری برآن سرم که از این سینه

 بیرون کنم دل بزه کارم را

از من گرفت گیتی یارام را

وز چنگ من ربود نگارم را

ویرانه ساخت یکسره کاخم را

آشفته کرد یکسره کارم را

زاشک روان وخاک بر سر کردن

درپیش دیده کند مزارم را

یک سو سرشک ویک سو داغ دل

پرباغ لاله ساخت کنارم را

گرباغ لاله داد به من چون

 ازمن گرفت لاله عذارم را

درخاک کرد عشق شبابم را

 برباد داد صبر قرارم را

                                زندگی برگ بودن در مسیر باد نیست

امتحان ریشه است

ریشه هم هرگز اسیر باد نیست

زندگی چون پیچکیست

که انتهایش می رسد پیش

                                         خدا

                                                           اشکی که بی صداست

پشتی که بی پناه است

دستی که بسته است

پایی که خسته است

حرفی که صادق است

شرمی که اشنا است

دل را که عاشق است

دارایی من است

ارزوی شماست

                                       خدا حافظ ای همنشین همیشه

خدا حافظ ای داغ بر دل نشسته

تو تنها نمی مانی ای مانده بی من

تو را می سپارم به دلهای خسته

هفت تا آسمون پر از گلای یاس و میخک

با صدتا دریا پر از عشق واشتیاق و پولک

یه قلب عاشق با یه حس بیقرار و کوچک

فقط می خواد بهت بگه

                                دوستت دارم

                                                      هیچ فکر نمی کردم

به جرم عاشقی اینگونه مجازت شوم

دیگر کسی برا غم نخواهد آمد

قلبم شتابان میزند

شمارش معکوس برای انفجار در سینه ام

ومن تنهایی خود را در آغوش می کشم

                                 تنها مانده ام...

                         وقتی توی لحظه هام عشق توراکم میارم

به دلم هزارو یک غم میارم

توی چشمات خودمو گم می کنم

پر از بارون میشم از دیدن تو

پر از آرزو واسه چیدن تو

گرچه داشتنت برام خیالیه

بی تو اما زندگیم چه خالیه

 نمی دانم

نمی دانم محبت را بر چه کاغذی بنویسم که هرگز پاره

نشود

برچه گلی بنویسیم که هر گز پرپرنشود

برچه دیواری بنویسم که هرگز پاک نشود

برچه آبی بنویسم که هرگز گل آلوده نشود

و

بر چه قلبی بنویسم که هرگز سنگ نشود

                                    باتو الفبای عشق را آموختم

ندای قلب عاشقم را به گوش همه رساندم

به تو وکلبه عشقمان بالیدم

توهمه گمشده ام شدی

حال که اینچنین شیفته توام

باش تا در کنارت آرامش بیابم

ازطرف بچه های بالا

                            یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیدم

وقت پرپر شدنش سوز ونوایی نکنیم

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست

گر شکستیم ز غفلت من ومایی نکنیم

یادمان باشد سر سجاده عشق جز برای دل محبوب

دعایی نکنیم

یادمان باشد که اگر خاطرمان تنها ماند  طلب عشق ز

هر بی سروپایی نکیم

 دیرزمانی نمی گذرد ازجدائی من و او

سخنش را همیشه در خاطر دارم

اما افسوس وصد افسوس

که او خود معنی آن را درک نکرد

شاید نمی خواست درک کنند...

عاشقی جرم قشنگی است درانکارش مکوش

 هیچگاه به بخاطر عاطفی بودن یاابراز احساسات عذرخواهی نکنید

بگذارید این نشانه ای باشد که قلب بزرگ دارید

ونمی هراسید اگردیگران نیز آنراببینند.

ابراز احساسات علامت قدرت است

تنهایی بد است...

اما بدتر از اون

اینست که بخواهی تنهاییت را

باآ دمهای مجازی پرکنی

آدمهایی که بود نبودشان به روشن

یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد...